لمس کنــــ ـــــ ...

لـَمس کـُـלּ کـَلمـاتـــے را . . . .
کـِہ بــَرایـَت مــے نویسَم
تا بــِخـوانــے و بفـَـهمـــے چقـَدر جـایـَت خالیست
تــا بــِدانـــے نبودَنَـت آزارم مـــے دَهـَد !
لَمس کـُـלּ نوشتـِہ هــایـــے را
کـِہ لـَمس ناشُـدنیست و عــُریاלּ
کــِہ اَز قـَـلبَم بـَر قـَلـَم و کـاغـَـذ مـــے چکـَد !
لـَمس کـُـלּ گونـِـہ هـایـَم را
کہ خیس اشک اَست و پـُـر شیار !
لـَمس کـُלּ لـَحظہ هایـَم را
تـُـویـــے کہ مــے دانــے مـَــלּ چــگونہ
عاشِــقـَـت هـَستــَم
لـَمس کـُלּ ایـלּ با تــُـو نـَبودَלּ هــا را
لـَمس کـُـלּ . . . ! !