لـَمس کـُـלּ کـَلمـاتـــے را . . . .
کـِہ بــَرایـَت مــے نویسَم
تا بــِخـوانــے و بفـَـهمـــے چقـَدر جـایـَت خالیست
تــا بــِدانـــے نبودَنَـت آزارم مـــے دَهـَد !
لَمس کـُـלּ نوشتـِہ هــایـــے را
کـِہ لـَمس ناشُـدنیست و عــُریاלּ
کــِہ اَز قـَـلبَم بـَر قـَلـَم و کـاغـَـذ مـــے چکـَد !
لـَمس کـُـלּ گونـِـہ هـایـَم را
کہ خیس اشک اَست و پـُـر شیار !
لـَمس کـُלּ لـَحظہ هایـَم را
تـُـویـــے کہ مــے دانــے مـَــלּ چــگونہ
عاشِــقـَـت هـَستــَم
لـَمس کـُלּ ایـלּ با تــُـو نـَبودَלּ هــا را
لـَمس کـُـלּ . . . ! !
آدم ها را بدون اینکه به وجودشان نیاز داشته باشی...
دوست بدار...
کاری که خدا با تو می کند..
تو را باید از دور داشت!
گُل ها می پژمرند با نوازشِ
اَنگُشت هایِ زُمختِ ما ...